Deze wijktuin tussen de hoogbouw van Ommoord, een jaren 1960/70 uitbreidingswijk aan de noordgrens van de stad, bestaat uit twee delen met elk een eigen geschiedenis. Het eerste deel is ontstaan uit een bewonersinitiatief in 1972. Het initiatief voor de collectieve tuin tussen de nieuwe flats komt van een actieve nieuwe bewoners van de flats. Ze horen al snel van de activiteiten van Louis le Roy in Heerenveen. Met een bus vol Ommoorders wordt Heerenveen bezocht en contact gezocht met de 'wilde tuinman'. Le Roy geeft daarop een lezing in Rotterdam en geeft enkele adviezen. De 'Le Roy-methode' van wild tuinieren wordt door de bewoners geadopteerd, maar Le Roy zelf trekt zich al snel terug. De bewoners kunnen het zelf wel.
De tuin is aangelegd op een langgerekt terrein van ca. 2,5 ha. waar in de jaren daarvoor puin was gestort, afkomstig van de sloop van enkele oude boerderijen en van restpuin van de nieuwbouw. Deze puinbergen zorgen voor de plaatselijke heuvels, maar ook voor microklimaat (kleine, plaatselijke verschillen in temperatuur (schaduw-zon), bodemsamenstelling en vochtigheid wat gunstig is voor de biodiversiteit). De aanleg in de eerste jaren is door vrijwilligers gedaan in samenwerking met gemeentelijke diensten. Ook het onderhoud van de wijktuin wordt sindsdien in samenwerking verzorgd. Aan de westzijde werd de wijktuin begrensd door een singel. Aan de overzijde daarvan is in 1975 een weiland van ca. 1,5 ha. door de gemeente ingericht met eenzelfde natuurlijk karakter als de eerste bewonerstuin.
In 2007 zijn beide gedeeltes van de wijktuin met de singel door de gemeente Rotterdam tot beschermd natuurgebied verklaard. Sindsdien zijn de vrijwilligers, samen met een of twee gemeentemensen, werkzaam in de gehele wijktuin.
Recent is een weiland in het verlengde van de Wijktuin (aan de overkant van de President Wilsonweg) bestemd tot natuur- en recreatiegeied dat zich uitstrekt tot aan de Rotte. Delen van dit gebied worden analoog aan de Wijktuin natuurlijk beheerd.
