Hoewel alle projecten in het buitenland vrij snel spaak liepen doordat Le Roys methode van een ontwikkeling in de tijd op basis van creatieve potentie op gespannen voet stond met die van de heersende politieke systemen waarin beheersbaarheid en controle essentieel waren, ging hij stug door. Geldzorgen hoefde hij zich niet te maken, want hij verdiende de kost als tekenleraar aan het Rijks HBS-Lyceum in Heerenveen. Doordat hij qua inkomen niet van zijn projecten afhankelijk was, kon hij afwijken van de geijkte paden en het risico nemen dat zijn contracten werden ingetrokken. Op het moment dat Le Roy op verschillende plekken in Duitsland werd uitgenodigd, begon ook Frankrijk interesse te tonen. In Cergy-Pontoise, één van de vijf nieuwbouwsteden die rond Parijs in aanbouw waren, wilde de bestuurders een ‘Jardin Sauvauge’, een ‘wilde tuin’ realiseren. Nadat een groepje deskundigen was afgereisd naar Heerenveen om Le Roys projecten met eigen ogen te zien, werd hem de opdracht toegewezen. Cergy-Pontoise lag in een beschermd landschappelijk gebied en kreeg daarom het karakter van een groene stad: de helft van het oppervlak was bestemd voor groenvoorziening. Door de aanleg van een nieuwe spoorwegverbinding van Parijs naar de nieuwbouwstad was een chaotisch landschap ontstaan . In het heuvelachtige terrein was een doorgang voor het spoor verkregen door de grond uit te graven, die vervolgens niet was afgevoerd, maar aan weerszijden van de nieuwe spoorbaan gedeponeerd. Deze ruig begroeide onbebouwde grond werd de locatie voor Le Roys werkzaamheden, die liefkozend ‘opération mauvais herbe’, operatie onkruid, werden genoemd. Het gebied zou op basis van eenvoudige natuurlijke gegevens, zoals het aanwezige steenmateriaal dat tijdens de grondwerkzaamheden naar boven was gekomen, integraal ontwikkeld worden. Omdat het gebied in enige mate economisch rendabel moest worden, zou er ook een tiental volkstuintjes gevestigd worden. Het zou een ‘collectivistisch natuur- en werkproject’ worden. Enkele jaren later werd het contract met Le Roy echter alweer verbroken. Tien jaar later kreeg Le Roy bericht dat de ‘Jardin Sauvage’ was veranderd in een ‘Jardin Botanique’.
bron: "Plantsoenrevolutie" van Anna van Gerver:
