In De eeuw van Felix probeert Ruben Jacobs zijn pessimisme over onze toekomst op deze planeet te overwinnen en gaat hij op zoek naar hoop en moed. Zijn verkenning voert hem langs gebeurtenissen, ideeën en praktijken die aan de wieg staan van een nieuwe verhouding tussen mens en aarde. Hij bracht ook een bezoek aan de ecokathedraal in Mildam en Heerenveen. In het hoofdstuk "Kathedraaldenken" besteedt hij ruim aandacht aan dit bezoek.
Zo volgt hij wetenschappers en ondernemers die werken aan een ecologische economie gebaseerd op welzijn in plaats van welvaart. Hij voert prikkelende gesprekken met kunstenaars en toekomstdenkers die zich een wereld voorstellen waarin niet de mens maar de hele biosfeer centraal staat, en hij laat ons zien waarom we moeten leren denken als een berg. En tot slot speurt hij de cultuurgeschiedenis af naar metaforen en mythen die ertoe kunnen bijdragen dat de mensheid zich niet langer gedraagt als een verwoestende geologische kracht, maar als een goede voorouder. Dit alles met in het achterhoofd zijn zoon. Want welk verhaal vertelt hij Felix straks als hij ouder is?
