Juryrapport:
Louis le Roy (1924, Oranjewoud) verwierf in de jaren zeventig (inter)nationale bekendheid met zijn wilde tuinen. Deze tuinen, waarvan die in Heerenveen de bekendste is, waren gebaseerd op de theorie dat men de natuur het beste ongestructureerd zijn gang kon laten gaan. Ook het verschijnen van zijn publicatie ‘Natuur uitschakelen – Natuur inschakelen’ (1973) zorgde voor veel aandacht voor zijn pleidooi de scheiding tussen natuur en cultuur op te heffen. De laatste dertig jaar werkt Le Roy in het Friese Mildam gestaag door aan de bouw van zijn Eco Kathedraal, een oneindig groeiend bouwsel van zorgvuldig gestapeld afval. De Commissie Oeuvreprijzen bewondert het gegeven dat Le Roy door het benadrukken van de relatie mens-natuur-landschap ontsnapte aan het pessimisme van de jaren zeventig. Zijn ideeën leidden ook tot een bevrijdende herovering van de openbare ruimte door het publiek. De commissie stelt vast dat zijn werk, ondanks de chaotische aanblik, ook beeldende kwaliteiten heeft. Zo heeft Le Roy allerlei trucs, bijvoorbeeld in de sfeer van enscenering, uit het vakgebied van de landschapsarchitectuur toegepast
