"Louis Le Roy eigenlijk nog? Het leek er in de jaren zeventig op dat die sympathiek doordrammende tekenleraar uit Oranjewoud het gezicht van Nederland zou gaan bepalen. Onkruid bestaat niet, was meen ik een van zijn leuzen, die veel mensen aan het denken zette. In alle kranten verschenen interviews met hem. Hij werd een vertrouwd gezicht op de televisie en hij kreeg zelfs buitenlandse invitaties. De grote promotor van de wilde, of desgewenst halfwilde tuin, kreeg opdrachten van gemeenten om de saaie, platgemaaide bermen om te toveren in lustoorden met de wilde vegetatie van vroeger. Het paste ook prachtig in de nostalgie naar grootmoeders tijd."
