VOORWOORD
De zeventiger jaren van de twintigste eeuw zullen de geschiedenis ingaan als het tijdperk van de milieuproblematiek. Het jaar 1970 wordt uitgeroepen hot het natuurjaar. De aandacht van iedere burger in Nederland wordt gekoncentreerd op het eigen leefmilieu. Een vloedgolf aan berichten en rapporten stort zich uit over het gehele land. Leefde het merendeel van de bevolking tot dan in de veronderstelling dat het aan de wereld van vóór 1970 aan niest ontbrak, dat moet de gezapige burger nu wel gealarmeerd worden door de inhoud van de berichtgeving die hem poogt voor te lichten over de werkelijke situatie in de wereld.
Militante milieuaktivisten trekken ten strijde tegen de negatieve krachten die het leven als zodanig lijken te bedreigen. Miieuorganisaties worden in het leven geroepen. Milieu-edukatie wordt een nieuw begrip. Rome wordt het centrum dat aan milieustrijders een nieuwe basis verschaft. De inhoud van het eerste rapport van de Club van Rome vindt in Nederland gretig weerklank. Een vertaling van dit rapport verschijnt in een speciale goedkope vertaling. De Nederlandse bioloog Drs. v.d. Veer verklaart plechtig: "De mensheid heeft nog maar nauwelijks vijfentwintig jaar te leven",
Dan verschijnt het tweede rapport van de club van Rome. Ditmaal volgt geen goedkope vertaalde editie in Nederland. Het milieuklimaat is kennelijk veranderd. Alarmerende kreten - Drs.v.d.Veer -worden nauwelijks meer gehoord. Enkelingen, waaronder Sicco Mansholt, blijven aktief om de meute te waarschuwen. De milieustrijders hebben zich beter georganiseerd. Milieuorganisaties gaan meer en meer een eigen leven leiden. De jaarlijkse behoefte aan milieudeskundigen wordt geschat op een aantal van minstens vierduizend per jaar. Nederland krijgt een minister van milieuzaken. Het milieu vormt een essentieel onderdeel van het politieke spel. Het direkt kontakt tussen mens en milieu dreigt weer verloren te gaan, Het stof dat door de milieurevolutie van de zeventiger jaren was opgewaaid, daalt langzaam weer neer. Over het milieu wordt in nuchtere, klare taal gesproken. Even doet een mondiale oliekrisis de adem inhouden. Zou dan toch Drs.v.d.Veer mogelijk gelijk krijgen?
Wordt nu deze introduktie voor het rapport van de milieugroep-Dongen geschreven in Mei 1976 dan blijkt inmiddels laatstgenoemde oliekrisis te zijn opgevolgd door een welvaartsstaat die alle leed weer spoedig heeft doen vergeten. De prognose voor de uitbreiding van het autopark in Nederland met tweemiljoen exemplaren in de naaste toekomst bevestigt de welvaartsstaat niet alleen maar toont tegelijkertijd aan dat er meerdere wegen naar Rome blijken te leiden.
Het mag dan mogelijk jammer zijn dat dit rapport van de MilieugroepDongen verschijnt op een moment dat het gelijk van Drs. v.d. Veer verder verwijderd lijkt dan ooit tevoren, dat wil dan nog niet zeggen dat dit rapport inhoudelijk minder belangrijk zou zijn. Hopelijk kan het een bijdrage leveren om het verbroken kontakt tussen de mens en zijn milieu daadwerkelijk te herstellen. In dat geval zal blijken dat de moeite die de Milieugroep-Dongen zich getroost heeft om dit rapport samen te stellen geenszins voor niets zal zijn geweest.
Louis G. Le Roy – Oranjewoud – mei 1976
